Τα διαφορετικά πορτραίτα του Nicholas Gentry. Δισκέτες σε ρόλο Καμβά

“Faces have always held a certain fascination to me. It is something inside each of us, but we also show this face to the world” λέει ο 33χρονος Nicholas James Gentry, Βρετανός καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Γεννήθηκε την ίδια περίπου εποχή που η δισκέτα ήταν πανταχού παρούσα για οποιαδήποτε χρήση. Απόφοιτος της σχολής Central Saint Martins, η δουλειά του έχει παρουσιαστεί μαζί με καταξιωμένους καλλιτέχνες του δρόμου (street artists) και ως εκ τούτου έχει συνδεθεί με την αστική καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου.

Γνωστός για την δουλεία του “Floppy Disc Paintings”, χρησιμοποιεί καμβά από δισκέτες. Επιλέγει προσεχτικά το που θα τοποθετηθεί η κάθε δισκέτα ανάλογα τον τόνο (μπλε, μαύρο ή γκρι), ζωγραφίζει τις άκρες, δημιουργώντας μια εικόνα σιλουέτα, και στην συνέχεια ζωγραφίζει τις λεπτομέρειες των χαρακτηριστικών, εάν είναι απαραίτητο, για την ανάδειξη του έργου. Γιατί δισκέτες; Διότι αυτά τα αντικείμενα δεν ανήκουν πλέον στο παρόν, είναι κατασκευάσματα του πρόσφατου παρελθόντος. Αλλά, αν τα τοποθετήσουμε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, γίνεται ευκολότερο να κατανοήσουμε την ταχύτητα και την έκταση των τεχνολογικών αλλαγών που λαμβάνουν χώρα σήμερα. Τονίζει, με τα έργα του, τον τρόπο που αλλάζει ο κόσμος και πως η τέχνη μας επιτρέπει να αιχμαλωτίσουμε μοναδικά στιγμιότυπα του καιρού.

Προσωπογραφίες αληθινών ανθρώπων, όπου το μεταλλικό κομμάτι της δισκέτας λειτουργεί σαν κομβικό σημείο, τα μάτια. Φεύγοντας από τον παραδοσιακό τρόπο που βλέπουμε το πορτραίτο, όπου το πρόσωπο του ανθρώπου θεωρείται ότι είναι η αληθινή ταυτότητα και ο καμβάς απλά χρησιμοποιείται σαν πλατφόρμα για να δείξει αυτό, τα πορτραίτα του Gentry κάνουν μια αντιστροφή των παραδοσιακών προσωπογραφιών, όπου το συνονθύλευμα των αναμνήσεων από κάτω, γίνεται η ταυτότητα και η ζωγραφική/πίνακας είναι απλά το μέσο για την μηχανική παρουσίαση ενός ανθρώπινου προσώπου.

Ξεκινώντας την πορεία του από το 2008, έχεις ως σχεδόν σήμερα στο ιστορικό του 28 εκθέσεις και χρησιμοποιώντας παρωχημένα μέσα (όπως αρνητικά φιλμ και ακτινογραφίες “Film negative and x–ray artworks”) κάνει “δηλώσεις” για τη χαμένη κουλτούρα, τους κύκλους ζωής και ταυτότητας, ατόμου και τεχνολογίας. Ο ίδιος θεωρεί την ιστορία και την ταυτότητα πολύ σημαντικά στοιχεία και γι’ αυτό οικοδομεί μια ιστορική ουσία μέσα στις προσωπογραφίες του.

Παρόμοια Άρθρα:

• Όταν το Κρασί παίρνει την Θέση των Χρωμάτων, το Αποτέλεσμα είναι Μεθυστικό! Amelia
• Alan Craig – Ζωγραφίζοντας με… ανθρώπους!
• Miguel Endara – Η Ιστορία ενός “ήρωα”!