1+ (-1) τρόποι να χωρίσεις φιλικά ή αλλιώς… Νύχια vs Παν

1+ (-1) τρόποι να χωρίσεις φιλικά ή αλλιώς…

Νύχια vs Παν

Τα βρώμικα νύχια μου, χτυπούν σαν καμπανάκι μες στο μυαλό μου την θύμηση του θανάτου. Τα φαγωμένα νύχια μου έρχονται σε αντίθεση με το βλέμμα σου, λες και από την φύση τους αυτή είναι η αποστολή τους. Δεν είναι να γρατζουνούν προστατεύοντας με, δεν είναι να σκάβουν για να μην χρειαστεί να πεινάσω. Όχι, εκνευριστικά υπάρχουν για να είναι ο αντίλογος στον τρόπο που με κοιτάς. Και ενώ ο κόπος μου υπήρξε μεγάλος για να μπορέσω στην αρχή να σου τραβήξω την προσοχή, να συλλέξω με προσοχή τις λέξεις σου να τις βάλω σε σειρά και να φτιάξω φανταστικές και μη προτάσεις, ώστε να έχω αντιπρόταση, θέμα συζήτησης, την ίδια στιγμή οι ταπεινές κεράτινες πλάκες των άνω άκρων μου φθείρονται με τον χειρότερο τρόπο. Τα φθείρω ή φθείρονται, αυτό είναι άλλο θέμα, έχει να κάνει με την πρόθεση, την διαχείριση μιας βαθιάς εσωτερικής εμπειρίας που δεν θα στην εξηγήσω τώρα.

Εχουμε σημαντικότερα θέματα να αναλύσουμε. Το Παν. Την γραμμική διαστολή του Εγώ σε Σύμπαν. Ναι τον τρόπο που με κοιτάς, αυτό εννοω. Και φυσικά το αξίζω, τι να θυμηθώ, τα ξενύχτια διαβάζοντας Προυστ για να σε εντυπωσιασω, το τηλεφώνημα σου που άργησε τόσο που απέκτησα πέτρα στο νεφρό; Δεν έχω σήμα στην τουλέτα, λυπάμαι. Τι έλεγα; A, ναι. Το Παν γλυκιά μου. Δηλαδή όχι μόνο. Η αθανασία. Δεν μου αρκεί η συνύπαρξη μέσα στο, με το Σύμπαν…. Η ταύτιση με αυτό είναι το ναρκωτικό μου. Με απασχολεί όλη μέρα, από τον πρωϊνό καφέ μου μέχρι το βραδινό βούρτσισμα των δοντιών μου. Μη βιαστείς να με αποκαλέσεις ψώνιο, δεν είμαι ο μόνος, και εσύ το ίδιο κάνεις, υποσυνείδητα, αλλά το κάνεις. Οκ, εγώ το έχω αναγάγει σε επιστήμη. Μικρές δόσεις σύμπαντος. Αυτό είναι και ο λόγος καλή μου που εντός ολίγου θα πάψω να σου απαντώ στα γλυκανάλατα μηνύματα σου, που δεν θα με απασχολήσεις ξανα. Βλέπεις, εχω ανάγκη από μικρές ταμειακές καταθέσεις Σύμπαντος κάθε μορφής. Τι εννοείς ‘’τι μορφές’’;  Μιλάω για την Αποκάλυψη μου. Δεν καταλαβαίνεις και αρχίζεις και με εκνευρίζεις. Αυτή σου την αφέλεια να ξέρεις θα την χρησιμοποιήσω για να σε ξεφορτωθώ πιο γρήγορα.

Τα ελικοειδή νύχια μου υπενθυμίζουν έναν πόνο βαθιά χωμένο μέσα μας. Αποφεύγω να μιλώ για αυτόν, δεν μου ταιριάζει, έχω μάθει πια να μην αντιδρώ στην ύπαρξη του, σε κάθε έκφανση του.  Σου τον αναφέρω γιατί ξέρω πως δεν σε εχω ανάγκη πια, δεν με πειράζει να ξέρεις τα τρωτά μου. Είναι εκεί κάτω από το δέρμα, κυλάει παντού μέσα μου. Ο πόνος αυτός δεν είναι παρά η αμφιβολία ανάμεσα στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία.

Καταλαβαίνεις λοιπόν πως αυτός ο χωρισμός είναι θέμα ζωής και θανάτου…

Gramm_inkos