“Johnny B”
{ Johnny B }
Μέσα μου το άκουγα μέρες. Σήμερα το πρωί πήγα στο φούρνο και το άκουσα και από τον φούρναρη και από το ραδιόφωνό του. Σκέφτηκα ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να το κατεβάσω από το ίντερνετ γιατί μπορεί η κασέτα να είναι ακόμα κάπου στο υπόγειο αλλά κασετόφωνο δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχει γιατί δεν είμαι πια δεκατέσσερα. Γιατί το Johnny B το έβαζα στο repeat φορώντας το μαύρο μου fly, το μαύρο μολύβι στα μάτια και το 04 body shop κραγιόν στα χείλη για να βγω να πάω να βρω τον Αντώνη στο σταθμό του τρένου. Ποιος ήταν αυτός; Αυτός που με φίλησε στο πάρτι. Πού ήταν δεκαοκτώ, που δούλευε σε σούπερ μάρκετ αλλά ήθελε να γίνει μοντέλο.
Έφτασα στο σταθμό και φοβήθηκα πως δεν θα τον αναγνώριζα. Δεν ήμουν σίγουρη ότι τον θυμόμουν. Το Σάββατο στο σαλόνι της Γιώτας είχε σκοτάδι. Και τώρα είναι Δευτέρα απόγευμα και έχει μόνο φως. Με αναγνώρισε αυτός. Έπεσε πάνω μου για δύο ώρες και θυμάμαι μόνο τα χέρια και την κολόνια του. Και τώρα θα την αναγνώριζα.
Το επόμενο πρωί στο σχολείο είπα στη φίλη μου την Πέρη ότι ήρθε ένα αγόρι στο δωμάτιό μου. Ζήλεψε που δεν είχε έρθει στο πάρτι γιατί πολύ θα ήθελε κι εκείνη ένα αγόρι στο δικό της. Συζητήσαμε για τα ακατανόητα που συνέβησαν πηγαίνοντας στην Αγία Μαρίνα. Εκείνη τη μέρα είχαμε εκκλησιασμό. Άναψα το κεράκι μου με χαμόγελο επιτέλους μεγάλης και ευχαρίστησα τους The Hooters και τον Θεό που έκαναν αυτό τον άνθρωπο να σηκωθεί από τον καναπέ και να μου ζητήσει να χορέψουμε το πρώτο μας μπλουζ.
Παρόμοια Άρθρα:
