“Made of stars”
{ Made of stars }
Το πιο σπουδαίο που έφερε μαζί του ήταν το τηλεσκόπιο. Ήξερε να σου λέει για την Αφροδίτη, σου έδειχνε τα δαχτυλίδια του Κρόνου κι αν ήσουν τυχερή, τα κύματα της Σελήνης. Το τηλεσκόπιο ήταν και το πιο ακριβό μπλε αντικείμενο του σαλονιού. Έπρεπε να προσέχουμε τα μικρά ανθρωπάκια. Να μη το κουνήσουν και χάσει τη θέση του και σπάσει και γίνει μεγάλο κακό.
Δεν θυμάμαι πόσες φορές έγινε πανσέληνος όταν ήταν εδώ. Σίγουρα μία τον Αύγουστο, εκεί στα τέλη. Τότε όμως είδαμε το φεγγάρι από την Πεντέλη και όχι από το ισόγειο μπαλκόνι μας. Τώρα το μπαλκόνι είναι μόνο δικό μου. Τα αστέρια εξακολουθούν να κάθονται πάνω από το κεφάλι μου μα από τότε που έφυγε, ποτέ δεν τα ξανακοίταξα. Μέχρι χτες. Που πήγα νύχτα κι αργά να πετάξω τα σκουπίδια.
Μπροστά μου δεν είχα να δω κάτι παραπάνω από τις ήσυχες γάτες. Δεν ήταν γκρίζες όπως τη μέρα. Το δέρμα τους γυάλιζε. Από το φεγγάρι. Κοίταξα ψηλά. Αστράκια σαν από πριγκιπικό φόρεμα. Πήρα τη μαύρη σακούλα ροζ φουρό και γύρισα γύρω από τον εαυτό μου.
Δε χρειαζόμουν κανέναν τηλεσκοπικό φακό για να μου πει πως μικρή δεν είμαι εγώ αλλά η Σελήνη. Χρειαζόμουν όμως αυτόν για να μου δείξει πως δεν είμαι μόνο εγώ αλλά και ο πλανήτης. Αυτό και το μάθημά μου. Που μόλις τελείωσε.
Παρόμοια Άρθρα:
