TRISTEZA. Ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο ήχους και συναισθήματα
“Tristeza” σημαίνει θλίψη στα Ισπανικά και Πορτογαλικά. Και αν ηχούσε έτσι η ανθρώπινη θλίψη, θα είχε ίσως και λιγότερη βαρύτητα.
Το, κυρίως, ενορχηστρικό συγκρότημα δημιουργήθηκε στην California, το 1997 και η σημερινή γραμμή αποτελείται από τον Christopher Sprague (κιθάρα), τον Luis Hermosillo (μπάσο), τον James Lehner (τύμπανα), την Cameron Stephens (κιθάρα) και τον Chris Hash (πλήκτρα).
Μερικές φορές τα λόγια εμποδίζουν και αυτή τη λογική ακολουθεί το βουβό συγκρότημα, το όποιο έχει εμφανιστεί σε 19 χώρες και με το πάντρεμα μιας new-age μουσικής και ενορχηστρικής post-rock, όπως στο πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ “Spine and Sensory” (1999) δημιουργεί, σύμφωνα με μαρτυρίες από live τους
ένα αίσθημα ανακούφισης, σαν να είχαμε όλοι εμφανιστεί (πιο ξεκούραστοι και ανανεωμένοι) ύστερα από μια συνεδρία υπνοθεραπείας. Σαν να ήταν μια μεγάλη υποσυνείδητη μουσική ταινία
Το “Dream Signals in Full Circles” (2000), άλμπουμ με πολύ καλές κριτικές, διαθέτει τυπικά κομμάτια μορφής Tristeza. Με την προσαρμογή λεπτών jazz στοιχείων στο στυλ τους και με τη μουσική τεχνική της apreggiare στη κιθάρα σε συνδυασμό με τον ρυθμό των πλήκτρων, καταφέρνουν να δημιουργήσουν διακριτικές αυξομειώσεις ταχύτητας, ρυθμού και έντασης, τονίζοντας όχι μόνο την ατομική δεξιοτεχνία αλλά και τη συλλογική σύνθεση.
We spent ten days recording and mixing the album
αναφέρει σε συνέντευξη του ο James Lenher. Αναφέρει επίσης ότι το “Mixed Signals” (2002), είναι το χειρότερο κομμάτι μουσικής που έχει το όνομα της μπάντας πάνω και ότι δεν την αντιπροσωπεύει καθόλου. Στην ίδια συνέντευξή του μιλά για το “A Colores” (2005) :
This is our Mexico album. All the songs were written in Mexico where we rehearsed, and during these years we were playing a lot if concerts in Mexico… The songs stand for themselves and the strength of the sounds come from much practice and many performances.
Στο τελευταίο τους άλμπουμ “Paisajes” (2010), (το όποιο κυκλοφορεί και σε βινύλιο) ο δομικός πυλώνας κιθάρας, μπάσου και τύμπανων συνεχίζει να υπάρχει, μα οι προσθήκες βιολιού και vibraphone δημιουργούν ένα vintage ειδικό εφέ. Μπάσο και ρυθμική είναι επηρεασμένα από Νιγηριανό afro funk και latin.
Οι Tristeza, έχουν “κατηγορηθεί” για έλλειψη ποικιλίας αλλά οι ίδιοι, με τη δίχως λόγια πολιτική τους, είναι ένα από τα παραδείγματα ότι τα λόγια/ουρλιαχτά μερικές φορές είναι απλά εικονικά καταφύγια ή απλά μια ήττα, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα… άλλα πράγματα μετράνε…
Για να ακούσουμε, λοιπόν…
Δισκογραφία:
- 1998 – Foreshadow
- 1999 – Spine and Sensory
- 1999 – Macrame
- 1999 – In Sound Tour Support Series
- 2000 – Are We People
- 2001 – Tristeza Rules
- 2001 – Dream Signals in Full Circles
- 2002 – Mania Phase
- 2002 – Mixed Signals
- 2002 – Tristeza/Lemko Hall
- 2003 – Espuma
- 2005 – Bromas
- 2005 – March of the White Lies
- 2005 – A Colores
- 2006 – En Nuestro Desafio
- 2009 – Fate Unfolds
- 2010 – Paisajes
Παρόμοια Άρθρα:
